Koordinazio motorraren garapenaren nahasmendua

Hainbat urtez,  garapen motore subóptimoa edo motor-zailtasunak zituzten haur asko, hala nola, koordinazio bisomotora edo oreka, "torpes" edo "dispraxia" edo "trastorno motore txikiak" bezalako etiketak ziren. 1994an, mota horretako nahasmenduak bateratu egin ziren "koordinazioaren garapenaren trastorno" termino bakarraren pean; hala ere, gaur egun, ezagutzen ez den trastorno bat da oraindik, eta sarritan infradiagnostikatua.

Haur goiztiarrak, batez ere goiztiarrenak horrelako nahasmenduak agertzeko arrisku bereziko taldea dira.

CIE-11n, neurogaraketaren nahasmenduen barruan, eta DSM-5ean, garapen neurologikoak motor-nahasmenduen barruan dituen nahasmenduetan. CIE-11k DSM-5aren deskribapen sintomatiko eta diagnostikoa ematen du:
 
  • Atzerapen esanguratsua (adin kronologikoarentzat espero zenaren azpitik eta haurraren ikaskuntza-aukeren azpitik) motor-trebetasun lodi eta finak eskuratzeko orduan, eta motor-trebetasun koordinatuak gauzatzeko gabezia. 
  • Eguneroko funtzionamenduan eragin larria du. Eragin nabarmena eta iraunkorra du adin kronologikorako egokiak diren eguneroko bizitzako jardueretan (adibidez, norberaren zaintzan eta mantentzean), eta eragina du eskolako errendimendu akademikoan, bokazio-jardueretan, aisialdian eta jolasean.
  • Sintomak garapen-aldiaren lehen faseetan hasten dira.
  • Motor-trebetasun koordinatuekiko zailtasunak ezin dira nerbio-sistemako gaixotasun bati egotzi, muskulu-sistemaren gaixotasun bati edo ehun konektiboari, ezta narriadura sentsorialari ere, eta ez dira hobeto azaltzen garapen intelektualaren nahasmendu batengatik.
Adierazpen klinikoak , besteak beste, propiozepziaoren alterazioan, programazio motorrean eta jarduera motore sekuentzialean izandako aldaketa baten konbinazioak zehazten ditu, eta horrek zailtasunak dakartza hainbat mugimen-arlotan, eguneroko bizitzako jardueretan, errendimendu akademikoan eta autoestimuan eragina baitute. Zailtasunak baldarkeria gisa agertzen dira (adibea, objektuekin erortzen edo talka egiten uztea) eta mugitzeko trebetasunak egiteko geldotasuna eta zehaztasunik eza (p. ej., objektu bat hartzea, artaziak edo mahai-tresnak erabiltzea, eskuz idaztea, bizikletan ibiltzea edo kiroletan parte hartzea).
Detektatzeko tresna diagnostiko espezifikoak daude. Tratamendu espezifikorik gabeko bilakaera klinikoa mugimen arazoak kronifikazioa izan ohi da, eta, beraz, diagnostikoa eta tratamendu goiztiarra funtsezkoak dira.
 
BESTE NAHSMENDU BATZUEKIN KOMORBILITATEA
 
Praktika klinikoan eta komunitate zientifikoan, oraindik ere badira anbiguotasun batzuk KMGNren definizioan eta diagnostikoan. Ebidentziaren arabera, KMGN neurogarapen bakarraren nahasmendua da, eta neurogarapenaren nahasmendu batekin edo gehiagorekin batera egon daiteke (eta maizago).
 Arreta- hiperaktibitatearem mahasmendua
  • Hizkuntzaren garapenaren nahasmendua
  • Prozedura-ikaskuntzaren nahasmendua edo ahozkoa ez den ikaskuntzaren nahasmendua. Nahasmendu horrek KMGN duten haurrak barne hartzen ditu, baina, gainera, bisoespaziala integratzeko zailtasunak lotzen dituzte, diskulturia sor dezaketenak, praxiak egiteko zailtasunak eta irakurketaren eta gizarte-trebetasunen nahasmenduak
  • Espektro autistaren nahasmendua (EAN), nahiz eta azken kasu honetan harremana ez den orekatua (adibidez, EAN duten haurren% 80k KMGN arriskua dute, baina KMGN duten haurren% 10ek baino ez dute EAN arriskua).